میزهای پدال دار می توانند خطرات سلامت را در محیط های کار نشسته کاهش دهند

8 نوامبر2018یک مطالعه ی پیلوت توسط محققان علم حرکت شناسی(کینزیولوژی) در دانشگاه Massachusetts Amherst اخیرا نشان داد که پدال زدن در حین انجام وظایف شغلی در محیط کار به بهبود مقدار انسولین در پاسخ به یک وعده غذایی کمک می کند. محققان دریافتند سطوح انسولین بعد از خوردن غذا برای کارمندانی که از میزهای پدالی استفاده می کردند کمتر از زمانی است که کارمندان در پشت یک میز استاندارد می نشینند.علاوه بر این، مهارت های کاری افراد در هنگام پدال زدن کاهش نمی یابد.
دکترStuart Chipkin، رهبر این مطالعه و همکارانش نتیجه گیری نمودند که میزهای پدال دار می توانند برای دستیابی به اهداف بهداشت عمومی و شغلی در محیط های کاری بی تحرک مفید باشند. آنها خاطر نشان کردند که عدم فعالیت فیزیکی و محیط کاری بی تحرک با افزایش میزان چاقی، دیابت و بیماری قلبی از طریق مقاومت به انسولین و سایر مکانیسم ها ارتباط دارد .نتایج این تحقیق در شماره اکتبر مجله ی Medicine & Science in Sports & Exercise منتشر گردید.
دکترChipkin، متخصص غدد که اثرات فعالیت بدنی و داروها را بر حساسیت به انسولین و متابولیسم عضلات اسکلتی در دانشكده ی بهداشت عمومی و علوم بهداشتی Amherst ماساچوست مطالعه می كند، توضیح داد كه به جای تلاش برای فشرده ساختن فعالیت بدنی متناوب در این روال كاری كاملا بیحركت، ما تصمیم گرفتیم فعالیت فیزیکی را وارد روزهای کاری این افراد کنیم.
او و همکارانش احساس کردند که گزینه های در دسترس فعلی برای کارکنان ادارات - میزهای ایستاده و کار در حین راه رفتن بر روی تردمیل - برای تمام مدت حضور کارمندان در اداره، قابل استفاده نیستند و حتی ممکن است برخی موانع مانند ایستادن بیش از حد، شرایط کار را دشوار کند. در مقابل، از یک میز پدالی می توان در یک موقعیت نشسته با سرعت دلخواه برای مدت زمان کم یا هر مقدار زمانی که کاربر بخواهد، استفاده کرد.
البته در حال حاضر میزهای پدالی بصورت تجاری ساخته و عرضه نشده اند. در این تحقیق 12 کارمند اداری تمام وقت دارای اضافه وزن یا چاق شرکت داشتند(6 مرد و 6 زن). آنها در دو حالت آزمایش شدند: دو ساعت استفاده از میز پدالی، با سرعت دلخواه خودشان و دو ساعت کار در پشت یک میز معمولی. در هر دو حالت، انجام وظایف کامپیوتری شرکت کنندگان ارزیابی شد و تاثیر استفاده از میز پدالی بر روی مهارت استفاده از موس، سرعت و دقت تایپ ، خواندن، و تمرکز و توجه بررسی گردید.
همچنین پس از خوردن یک وعده غذایی سبک، از شرکت کنندگان نمونه های خونی تهیه شد تا پاسخ متابولیکی آنها به گلوکز، انسولین و اسیدهای چرب آزاد( یک ارتباط بین چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2) تجزیه و تحلیل شود.
دکتر Chipkinو همکارانش گزارش دادند که در هنگام استفاده از میز پدالی، مقدار انسولین کمتری برای حفظ غلظتهای گلوکز پس از غذا در مقایسه با استفاده از میز استاندارد برای هر یک از شرکت کنندگان لازم بود. آنها یادآوری کردند که مقدار انسولین مورد نیاز برای داشتن قند خون مشابه در هنگام استفاده از میز پدالی بسیار کمتر از هنگام نشستن پشت یک میز معمولی بود. بدین معنا که بدن برای کاهش قند و اسیدهای چرب خون در هنگام استفاده از میز پدالی در مقایسه با یک میز استاندارد، به کار کمتری نیاز دارد. از نقطه نظر متابولیسمی، به نظر می رسد میز پدالی مفید است و از دیدگاه شغلی، سبب اختلال در کار نمی شود.
دکتر Chipkinخاطر نشان کرد همانطور که انتظار می رفت در این گروه از افراد غیر دیابتی، تغییراتی در قند خون و یا اسیدهای چرب آزاد مشاهده نشد.در مطالعات آینده، ما قصد داریم تاثیر میز پدالی را در افراد مبتلا به دیابت بررسی کند.

منبع و سایت خبر:

Medicine & Science in Sports & Exercise, 2018; 50 (10): 2156 DOI: 10.1249/MSS.0000000000001679

www.sciencedaily.com/releases/2018/11/181108130511.htm